یادداشت: من با انتخاب برانکو مخالفم!
تاریخ انتشار: ۱۷ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۴۷۰۴۹۹
به گزارش ورزش سه، موجی که در حمایت از تنها گزینه مد نظر هواداران، رسانه‌های مجازی و واقعی و البته مدیران باشگاه پرسپولیس ایجاد شده عجیب و تامل برانگیز است. برانکو ایوانکوویچ مربی مجربی است که فوتبال را خوب می‌فهمد، تعامل فوق‌العاده‌ای با رسانه‌ها و هواداران دارد و البته نتایجش در پرسپولیس طی دوره چهارساله حضورش در این تیم گویای این واقعیتی است که او در فوتبال ایران یک مربی موفق بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
طبیعتا وقتی صحبت از آلترناتیو یحیی گل محمدی شود خیلی زود نگاه‌ها به سمت او خواهد چرخید اما مگر تنها نسخه موفقیت با حضور برانکو پیچیده می‌شود و مگر تنها او برای پیشبرد فنی فوتبال ایران فرود آمده تا یکی از پرطرفدارترین تیم‌های باشگاهی‌اش را به سر منزل مقصود برساند؟
برانکو از روزی که بار اول هدایت پرسپولیس را قبول کرد نزدیک به 9 سال مسن‌تر شده و حالا در آستانه 70 سالگی است. اگر قرار است داستان پرسپولیس به همان شکل سابق ادامه پیدا کند احتمالا برانکو با توجه به شناختش نسبت به فضای کلی فوتبال ایران، تعاملش با مشکلات مدیریتی این باشگاه و رسانه‌ها گزینه خوبی است اما کی وقت رفرم خواهد رسید؟ آیا مدیران پرسپولیس هیچ وقت در جلسات پشت درهای بسته که فقط تصویر فیکس شده دیس میوه و شیرینی‌شان را همراه با لبخندهای ژوکوند اعضای هیئت مدیره دیده‌ایم، حرفی هم درباره آینده زده‌اند و کسی دنبال آینده نگری بوده است؟
واقعیت اینکه در باشگاه پرسپولیس فلسفه‌ای برای انتخاب سرمربی وجود ندارد و هدف قهرمانی تیم بزرگسالان است و بس. در واقع مدیران این باشگاه هیچ گاه جلوتر از نوک بینی‌شان را ندیده‌اند و برای راضی نگه داشتن هوادار و ماندن در کورس یا رسیدن به جام قهرمانی تک بعدی فکر می‌کنند و تک بعدی هم تصمیم می‌گیرند.
جدا از اینکه در باشگاه پرسپولیس هیچ گاه به پرورش مربی فکر نشده و یحیی گل محمدی یک مورد استثنایی از مربیان رو آمده پرسپولیسی در سطح اول فوتبال ایران است – و این قصور هزینه‌های هنگفتی برای باشگاه داشته - هیچ وقت به استخدام یک مربی صاحب فلسفه هم فکر نشده است. مربی‌ای که با حضورش در راس یکی از بزرگترین باشگاه‌های فوتبال ایران تکانی به فوتبالی که تیم ارائه می‌کند، بدهد و از لحاظ فنی دستاوردهای ملموس و قابل مشاهده‌ای داشته باشد.
برانکو ایوانکوویچ برای پرسپولیس یک گزینه ایده‌آل است تا این تیم در کورس قهرمانی این فصل بماند و چنانه ابزار مناسب در اختیار داشته باشد شاید در رقابت با سپاهان و استقلال، مثل فصل قبل به یکباره پیش بیافتد و جام هم بگیرد اما حالا این سوال مطرح است که با حضور او و مربیانی شبیه او چه اتفاق ویژه‌ای در این باشگاه رخ خواهد داد که بتوان به عنوان دستاورد از آن نام برد؟
باشگاه پرسپولیس با تکیه به هواداران میلیونی‌اش و عظمت و شکوهی که به واسطه همین علاقمندی و تاریخ پرافتخارش داشته باید گام‌های بزرگ بردارد و بلند پروازی را از همین انتخاب‌هایش آغاز کند. چنانچه مدیران باشگاه پرسپولیس در نقطه فعلی به این نتیجه رسیده‌اند که فقط گزینه خارجی قادر به در دست گرفتن سکان هدایت تیم خواهد بود، باید با تشکیل گروهی منسجم و فنی برترین مربیان بدون شغل که با بودجه باشگاه متناسب باشند را ردیف کرده و البته مربیانی را لیست کنند که سابقه انجام رفرم یا حتی تکانی کوچک در باشگاه با تیم ملی تحت هدایت‌شان را داشته‌اند و از آنها می‌توان انتظار کارهای ویژه داشت.
باشگاه پرسپولیس باید دنبال یک مربی جوان‌تر و با انگیزه بیشتر باشد.مربی‌ای که برای ماجراجویی به این باشگاه بیاید و برای اینکه از خودش ردی در این فوتبال بگذارد از اشتیاق لازم برخوردار باشد. مربی‌ای که زیرساخت ای لازم برای موفقیت‌ها قهرمانی‌های بعدی را فراهم کند و دستاوردهایش آنقدر محسوس باشد که هیچ کس به خاطر جام نگرفتن و مدعی نبودن شماتتش نکند و موقعیتش برای ادامه کار کردن در راس تیم به خطر نیافتد.
اگر قرار است پرسپولیس به اندازه نام و اعتبار و تاریخش بزرگ باشد باید در فوتبالی که ارائه می‌کند پیشرو باشد و چه ایرادی دارد که مدیرانش حتی با همین بودجه محدود ایده آلیست باشند و بلندپروازانه انتخاب کنند.البته که در بحث فنی طی 8 سال حضور برانکو و گل محمدی این تیم غالبا سطح فوتبال خودش را از بقیه تیم‌ها متمایز کرده اما همچنان نیاز دارد تا این فاصله را با دستاوردهای فنی تازه بیشتر کند.
واقعیت اینکه بعد از عبور از یحیی گل محمدی و پایان این دوران طلایی مدل فوتبال پرسپولیس باید پیشرو باشد و به سطح اول فوتبال دنیا نزدیک شود. این تیم نیاز دارد تا از آکادمی خودش تغذیه کند و متناسب با بالا آمدن بازیکنان جوان آکادمی اقدام به جذب و خرید ستاره‌ها کند کما اینکه در تمام سال‌های اخیر با وجود قهرمانی‌های متعدد هیچ وقت تعادلی در این زمینه برقرار نبوده و بحث استفاده از داشته‌های آکادمی همیشه و با هر مربی‌ای مغفول مانده است.
پرسپولیس نیاز به یک سرمربی جدید دارد تا به موازات تداوم موفقیت‌ها در این تیم رفرم ایجاد کند و حتی اگر قهرمان نشد و جامی نگرفت هوادارانش به خاطر آن رفرم آنقدر خوشحال و خشنود باشند که هیچ کس به گزینه جایگزین فکر نکند و همه منتظر چیدن محصولات این کاشت بزرگ باشند.
محمد قراگزلو
منبع: ورزش 3
کلیدواژه: باشگاه پرسپولیس فوتبال ایران گل محمدی مربی ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۷۰۴۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نکونام به دنبال یک رکورد جدید
جواد نکونام روزی که روی نیمکت استقلال نشست دو هدف داشت. هدف اول او قطعا قهرمانی با آبی‌پوشان بود اما او دوست داشت این قهرمانی با رسیدن به رکوردی که فرهاد مجیدی ثبت کرده بود اتفاق بیفتد.
باخت به سپاهان در هفته سوم، اما باعث شد تا رویای قهرمانی بدون شکست از بین برود. حالا جواد نکونام به دنبال این است که جام را بالای سر ببرد و این بار به جای رکورد فرهاد مجیدی، رکورد پرسپولیس را نشانه گرفته است.
قرمزهای پایتخت در اواخر لیگ ششم و اوایل لیگ هفتم با هدایت مصطفی دنیزلی و افشین قطبی، در 26 بازی پیاپی شکست نخوردند و تا پیش از قهرمانی استقلال با مجیدی، رکورد بیشترین هفته پیاپی شکست‌ناپذیری در لیگ برتر ایران در اختیار داشتند.
حالا استقلال نکونام فرصت دارد این رکوردی را که پرسپولیس با دو مربی در دو فصل به دست آورد به تنهایی در یک فصل از آن خود کند.
به این ترتیب او با این که در این مسیر به رکورد پرسپولیس می‌رسد اما در اصل اولین مربی‌ای است که می‌تواند این رکورد را خلق کند و البته برخلاف دو مربی دیگر مربی وطنی است.
جواد نکونام 5 هفته فرصت دارد که هم این رکورد را به دست بیاورد و هم تیمش را قهرمان کند. البته نکونام خوب می‌داند که در این هفته‌ها بردن بسیار مهم‌تر از نباختن است. در حال حاضر تیمی مانند مس رفسنجان هم می‌تواند یک رکورد در نباختن ثبت کند اما جایگاه خوبی در جدول ندارد. همانطور که تساوی در تبریز رکورد نباختن این تیم را حفظ کرد اما اگر استقلال خوش‌شانس نبود می‌توانست به قیمت از دست رفتن قهرمانی تمام شود.
جاده کندوان یک طرفه شد